για τον Νικολάκη τον Karoutzos

(αναδημοσίευση από το fb του Κ.Γ.) 

Με τους φίλους μου (και τους συνεργάτες μου) έχω ένα προβληματάκι: Τους υπερασπίζομαι. Πάντα. Ακόμα και άδικο να έχουν, το πάω μαλακά τύπου "έλα μωρέ, είπε - έκανε μια μαλακία, εντάξει τώρα..." κτλ

Για τον Νικολάκη τον Karoutzos έχω φάει άπειρο "ξύλο" καθώς και τον ψήφιζα και ζήταγα να τον ψηφίσουν και τον Πολάκη που έχει μέσα του δικαιολογούσα σε συναδέλφους, και τέλος πάντων για να μην τα πολυλογώ έλεγα "αφήστε τις μαλακίες, είναι φίλος μου" και έληγε η κουβέντα. Μάρτυς μου και η Eleni Spanopoulou (που της χρωστάω, δεν μου χρωστάει), πόσες φορές της το χω πει καθότι τυγχάνει μόνιμος στόχος του Καρούτζου.

Τα τελευταία πολλά χρόνια απέχω επιμελώς απο τις ανόητες ίντριγκες, το βυζάντιο και τις αλληλοσφαγές ενός κλάδου που υπάρχει πια μόνο στα χαρτιά και την ιστορία και όπου ελάχιστοι σέβονται εαυτούς και αλλήλους, τη δουλειά και τον "πελάτη".

Όμως δεν μπορώ να προσπεράσω αβρόχοις ποσι την αήθη, εμετική, προκλητική, επίθεση του Νικολάκη σε έναν ογκόλιθο της ελληνικής δημοσιογραφίας, ένα μεγάλο Δάσκαλο και έναν από τους τελευταίους μιας γενιάς που μόλις έφυγε έπεσε μαζί της και κάθε αντίσταση στην εξαγορά και την ξεφτίλα. 

Ο Νικολάκης μεθυσμένος θαρρείς από την ελευθερία που του δίνει ο μηδενικός έλεγχος αυτών που λέει-γράφει ή πράττει, (ποιός και γιατί να ασχοληθεί άλλωστε με κάποιον που "μεγαλουργεί" στο... επιχειρηματικό ρεπορτάζ κάποιων ανύπαρκτων site), αισθανόμενος δε "ριγμένος" καθώς δεν βρήκε ούτε την ψήφο του στις τελευταίες εκλογές, θεωρεί εαυτόν εισαγγελέα άνευ έδρας και δη σε ότι αφορά στον ΕΔΟΕΑΠ απ όπου πέρασε και δεν στάθηκε. 

Για μια ακόμα φορά λοιπόν κάνει το μόνο που γνωρίζει: γράφει ασυναρτησίες, χωρίς αρχή μέση και τέλος, χωρίς αντικείμενο ρήμα και υποκείμενο, χωρίς στοιχεία, ρεπορτάζ και διασταύρωση, χωρίς ηθική, χωρίς παντελόνια που θα έλεγε και ο Πολάκης μέσα του.

Ο μέγας ρέκτης των "αινιγμάτων",  της "δημοσιογραφίας που ρωτάει" δηλαδή αντί να δίνει απαντήσεις, θέλοντας να ψέξει το ΔΣ του ΕΔΟΕΑΠ στο οποίο δεν τον ψήφισαν για να μετέχει, επιτίθεται άνευ λόγου και αιτίας στην κόρη του Γιώργη του Massavetas και στον ίδιο, χωρίς τα "άντερα" να τον κατονομάσει. 

Και μιλάει ο Νικολάκης ο Καρούτζος για "καταληστευση ασφαλιστικού κεφαλαίου" στον ΕΔΟΕΑΠ και το χρεώνει παίζοντας τάχα μου με τις λέξεις στον "Massagrande....".  Και ως μέτρ της παπαρολογίας του τίποτα τελειώνει με την υπόσχεση: "συνεχίζεται..."

Άκου αγοράκι: Ο Massagrande δεν πέρασε ούτε από γραμματέας του Ταμείου, ούτε από Πρόεδρος για να είναι υπεύθυνος για όποια καταλήστευση. Εσύ πέρασες. 

Αν νομίζεις οτι μπήκε με ρουσφέτι η κοπελίτσα στο Ταμείο, να δούμε μαζί τα αποτελέσματα του ΑΣΕΠ με τα οποία προσελήφθησαν στον ΕΔΟΕΑΠ γιατροί-νοσηλευτές και πολιτικό προσωπικό. Να δούμε και αυτές που έγιναν επι των ημερών σου, ε;

Ο Νικολάκης ο Καρούτζος ήταν φίλος μου. Οι φίλοι μου όμως σέβονται τα "ιερά τέρατα", σέβονται την πορεία και τη διαδρομή ανθρώπων που χάραξαν δρόμους. Σέβονται αυτούς που ζουν με τη σύνταξη του ΕΤΑΠ ΜΜΕ και γράφουν ακόμα κάθε μέρα για να συμπληρώσουν το λογαριασμό της ΔΕΗ, όταν με ένα άρθρο τους έκαναν ανασχηματισμό κάποτε αλλά ποτέ δεν μετέτρεψαν αυτή τη δύναμη ελέγχου σε εξουσία ή σε ρευστό. 

Οι φίλοι μου στέκονται με το βλέμμα χαμηλά και τα αυτιά ανοιχτά μπροστά σε ανθρώπους σαν τον Γιώργη. Δεν ποδοπατούν την ιστορία, δεν αμαυρώνουν υπολήψεις για γελοίες μικροκομματικές σκοπιμότητες ενός άρρωστου μισοπεθαμένου φορέα. 

Οι φίλοι μου δεν γίνονται ανά μήνα από Ντοράκια- Σαμαρικοί- μετά ξανά Μητσοτακικοί, φιλελεύθεροι, ανεξάρτητοι, ΟΦΑ και ότι κάτσει αρκεί να βγει ο επιούσιος.

Οι φίλοι μου διαβάζουν τα κείμενα του Γιώργη και λένε "κάποτε θέλω να γράφω έτσι κι εγώ" δεν κάνουν τον κουτσαβάκη παίζοντας με "κουίζ" και ονόματα θρύλων κάνοντας το μάγκα πίσω από πληκτρολόγια.

Αν βέβαια συνέβαιναν αυτά ούτε η ΕΣΗΕΑ δεν  θα είχε τη σημερινή μακάρια ανυπαρξία, ούτε η δημοσιογραφία θα είχε φτάσει εκεί που βρίσκεται σήμερα, ούτε ο κάθε Καρούτζος θα τολμούσε να ψελλίσει το όνομα του Μασσαβέτα.

Δυστυχώς από τις εφημερίδες και τα site μέχρι τα θεσμικά όργανα, εκεί που άνθρωποι σαν τον Μασσαβέτα κρέμαγαν την πένα τους, κρεμάνε τώρα οι γύφτοι τα νταούλια και φωνασκούν.